ปฐมภพ

“คุณแน่ใจได้อย่างไรว่า นักประวัติศาสตร์จะสามารถแยกชัยชนะกับความปราชัยออกจากกันได้ในทุกกรณี ต่อให้เป็นมืออาชีพก็เถอะ”   กุสตาฟ สไตน์ เอ่ยถามขึ้นอย่างเยาะๆ พลางบรรจงเช็ดหนวดเรียวงามซึ่งออกจะเป็นสีเทากลายๆ เหนือริมฝีปาก   ตัวของเขาเองนั้นเป็นเพียงผู้ชำนาญทางสรีรวิทยา มิใช่นักประวัติศาสตร์   หากแต่คู่สนทนาของเขาต่างหากที่เป็นนักประวัติศาสตร์

อพาร์ทเมนต์ของสไตน์นั้น ถ้าวัดกันด้วยมาตรฐานของโลกแล้วก็นับว่าหรูหรามาก  แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ยังขาดที่ทางที่เป็นสัดเป็นส่วนเหมือนกับของพวกชาวภพรอบนอก  ทั้งนี้เพราะมีหน้าต่างที่ผู้อยู่อาศัยสามารถมองออกไปเห็นปรากฏการณ์สามัญของโลกนั่นก็คือภาพของเมืองใหญ่ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คนแออัดยัดเยียดกันทั่วไป ที่จริงแล้ว อพาร์ทเมนต์ของเขายังนับว่าขาดอะไรๆ อีกตั้งหลายอย่าง แม้แต่สิ่งที่จำเป็นต่อการใช้สอย เช่นยังไม่ได้รับโควตาให้มีหุ่นยนต์สมองโปสิตรอนเอาไว้ใช้งาน   พูดโดยรวมๆ แล้วมันยังขาดความภูมิฐานและความเพียบพร้อมในตัวเองบางประการ     เช่นเดียวกับทุกๆ อย่างบนโลก มันเป็นเพียงส่วนย่อยๆ ของชุมชนเท่านั้น แต่สไตน์ซึ่งเป็นชาวโลกโดยกำเนิดก็คุ้นเคยกับมันดี และเมื่อเทียบกับอพาร์ทเมนต์ทั่วๆ ไปบนโลกแล้ว มันก็ยังนับว่าหรูหราอยู่ดี

หากมองออกไปนอกหน้าต่าง คุณจะเห็นตัวเมืองตั้งตระหง่านอยู่ และเหนือขึ้นไปในท้องฟ้าก็คือดวงดาวพราวพราย   ในหมู่ดาวเหล่านั้นก็คือกลุ่มภพรอบนอก ที่ซึ่งไม่มีเมืองใหญ่ๆ เช่นบนโลก  หากแต่เต็มไปด้วยสวนและสนามหญ้าอันเขียวขจีงดงาม ที่ซึ่งชาวโลกปรารถนาอย่างแรงกล้า ทว่าสิ้นหวังที่จะได้ไปเยือนในสักวันหนึ่ง

นอกเสียจากคนบางคน ซึ่งรู้อะไรบางอย่างดี   อย่างเช่น กุสตาฟ สไตน์