แต่งโดย เจสสิกา อามานดา ซัลมอนสัน แปลโดย KOTL
ณ สวนแห่งหนึ่ง ในประเทศจีนเมื่อราวห้าร้อยปีก่อน
มีเด็กสาวคนหนึ่งผู้มีดวงตาที่งดงามยิ่ง งามจนยากจะเชื่อได้ว่านางนั้นตาบอด
เด็กสาวตาบอดผู้นี้มีชื่อว่า “กวาเว่ย” นางได้ผูกมิตรเป็นเพื่อนกับ “หลิวมู่” ซึ่งเป็นม้ามังกรชนิดหนึ่งที่มีขนสีเงินกับหน้าตาบ้านๆ ที่ไม่ต่างกับลาตัวหนึ่งที่เพิ่มเขาขึ้นมาหนึ่งข้าง เพราะกวาเว่ยตาบอด นางจึงไม่รู้เลยว่าหลิวมู่นั้นขี้เหร่เป็นที่สุด
ตอนที่หลิวมู่ปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกในช่วงฤดูใบไม้ผลิ กวาเว่ย ได้กลิ่นดอกส้มและลูกพลัมอวลในสายลม เมื่อได้ยินเสียงกีบเท้าของเจ้าหลิวมู่ นางก็คิดว่านั่นคือลูกม้าที่ดอดหนีออกมาจากคอกม้าของหลูเว่ย ท่านลุงของนาง
เจ้าม้าน้อยเป็นมิตรกับนางนัก ดังนั้นนางจึงลูบหัวมัน ก่อนจะสัมผัสกับเขาเดี่ยวปลายทู่กลางหน้าผากของมัน
ตอนนั้นเองนางคิดว่าจริงๆ แล้วนี่คือ “โพ” ม้ามังกรที่แข็งแกร่งที่สุดและงดงามที่สุดในบรรดาสัตว์ในเทวตำนานทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในประเทศจีน นางปรบมือและหัวเราะคิกคัก “นี่โพนี่นา! ท่านอุตส่าห์มาเยี่ยมมาหาคนตาบอดอย่างข้าหรือจ๊ะ? ดีใจจัง!”
เจ้าหลิวมู่ทั้งอับอายและละอายใจเกินกว่าจะกล่าวว่า “ข้าไม่ใช่โพผู้แข็งแกร่งและสง่างามหรอก แต่ข้าเป็นแค่หลิวมู่ผู้อาภัพต่างหาก” ในชีวิตนี้มันไม่เคยถูกใครทักผิดว่าเป็นสิ่งสวยงามมาก่อนเลยจนกระทั่งถึงวันนี้ ดังนั้นสิ่งเดียวที่มันพูดออกมาได้ก็คือ “ใช่แล้ว ข้ามาเยี่ยมเจ้า”
“โอ! ข้าหวังยิ่งนักว่าจะสามารถมองเห็นท่านได้ด้วยสองตา
ไร้ประโยชน์คู่นี้!” กวาเว่ยกล่าว พลันหัวเราะคิกคักขึ้นมาอีกครา
เจ้าหลิวมู่ฟังแล้วได้แต่โน้มหัวโตๆ ของมันจนกระทั่งเขาทู่ลดลงมาจดพื้น ดวงตาของมันเศร้าสร้อยราวกับตากวาง
“เจ้าอยากจะขี่หลังข้าไปเที่ยวในสวนหรือเปล่าล่ะ?” หลิวมู่ถาม กวาเว่ยปรบมืออย่างยินดี ก่อนจะปีนขึ้นบนหลังเจ้าม้ามังกร
ขี้เหร่ “เกาะแผงคอของข้าเอาไว้แน่นๆ นะ” จากนั้นก็ออกวิ่งเหยาะๆ เข้าไปในสวนวงกตพุ่มไม้
สัตว์ในเทวตำนานอย่างหลิวมู่นั้นสามารถวิ่งผ่านภพต่างๆ ได้มากกว่าหนึ่งภพ กวาเว่ยตระหนักในทันทีว่าสวนรอบตัวได้เปลี่ยนไปแล้ว ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นต่างๆ สวนดอกไม้นานาพรรณแล่นผ่านไปขณะที่นางควบขี่เจ้าม้ามังกรไปรอบแดนสวรรค์
“ว้าวววววววว!” กวาเว่ยร้องออกมา รู้สึกถึงกระแสลมอ่อนโยนที่ยั่วล้อกับเส้นผมของนาง “เร็วกว่านี้อีก!” นางพูดพลางหัวเราะ “เร็วขึ้นอีก!”
“เร็วกว่านี้ไม่ไหวแล้ว” เจ้าหลิวมู่ตอบ “ข้าคงจะหมดแรงเสียก่อน”
นั่นคือการพบเจอกันครั้งแรกของกวาเว่ยและเจ้าม้ามังกร
ขี้เหร่
* * *
